Cykl tematyczny: „Geopolityka rosyjska” – odc. 4
dr Leszek Sykulski
- Przyjdzie, a imię jego będzie człowiek-bóg.
- Bóg-człowiek?
- Człowiek-bóg, w tym różnica.
(A. Kiryłow do M. Stawrogina, „Biesy” F. Dostojewskiego)
Transhumanizm
Dzisiejszy esej z serii poświęconej rosyjskiej geopolityce chcę poświęcić tematyce nieco odmiennej niż w poprzednich odcinkach. Koniec XIX wieku to nie tylko czas narodzin wielkich syntez geograficznych i historycznych, z których wyłoniła się geopolityka, lecz także czas narodzin filozofii, która sto lat później wpłynie w sposób istotny na kręgi intelektualne na całym świecie. Także na myślenie o władzy i ładzie międzynarodowym. Mowa tutaj o transhumanizmie. Jest to prąd intelektualny, który zakłada, że człowiek w swojej obecnej postaci znajduje się w stadium przejściowym, stanowi tylko jeden z etapów ewolucji, a pod wpływem czynników cywilizacyjnych (kulturowych i technologicznych) dąży do stanu „postludzkiego”, czyli nowego, „lepszego” gatunku, nowej formy egzystencji.
Historię transhumanizmu można podzielić na dwa etapy. Pierwszy to okres narodzin samej filozofii, drugi okres obejmuje praktyczne dążenia do realizacji założeń teoretycznych i związany jest z rozwojem wysokich technologii, osiągnięciami inżynierii genetycznej, medycyny. Prawdziwy boom na transhumanizm rozpoczął się jednak niedawno, kilkanaście lat temu i związany jest m.in. z gwałtownym rozwojem nanotechnologii, genetyki i prac nad sztuczną inteligencją. Możliwości realizacji założeń transhumanizmu jego propagatorzy upatrują m.in. w tzw. konwergencji NBIC. Chodzi o współzależność badań z zakresu: N – nanotechnologii, B – biotechnologii, I – technologii informacyjnych, C – kognitywistyki.
W osiągnięciach najnowszych technologii transhumaniści upatrują szansy na osiągnięcie takich celów jak:
- wydłużenie życia ludzkiego (zahamowanie procesu starzenia);
- eliminację chorób;
- rozwój inżynierii organów i tkanek, pozwalającą na tworzenie sztucznych organów („części zamiennych”);
- rozszerzenie zdolności intelektualnych człowieka;
- rozwój sztucznej inteligencji i stworzenie możliwości przeniesienia ludzkiej świadomości np. do sieci neuronowych;
- zacieranie barier między ludźmi (geograficznych, językowych, państwowych itp.);
- uzyskanie pełnej kontroli nad zasobami Ziemi (możliwość dowolnego wpływania na klimat, czerpanie energii z jądra Ziemi itd.),
- eksploracja kosmosu.
DALSZY CIĄG
Tekst pochodzi z portalu geopolityka.net
Czytaj także poprzednie odcinki cyklu:
Odc. 3.
Eurazjanizm – terminologia, periodyzacja, główni przedstawiciele
Odc. 2.
Jak zdobyć przewagę nad mocarstwami morskimi. Dylemat początków rosyjskiej geopolityki
Odc. 1.
Rosja jest igraszką przyrody. Geneza rosyjskiej geopolityki
